Kitap hakkında: 2024 / - Ilya, daha hızlı gidersen sana çok minnettar olacağım! — Şoförüme bağırıyorum ve kafamda tek bir düşünce atıyor: “Keşke Yana beni affedse, çünkü her şey boşuna olamaz. Keşke o bağışlasaydı, o da beni bağışlasaydı, ben her şeyimi vermeye hazırdım.” İnsanın hayatındaki en korkunç cellatlar hafıza, zaman ve vicdandır. Çünkü hafızam, Yana'yla onu acımasızca dövdüğüm son sahnemizi şu sözlerle hatırlatıyor: "Çocuğun benden olduğundan emin misin?" Ya sana "hayır" dersem - yüzüne sırıtırım - O zaman ne yapacaksın? Ha, Yana? Girişimci bir iş kadınısın, çocuğunun babası rolü için başka yarışmacın var mı? "Gideceğim Maxim," Yana gururla çenesini kaldırarak ayağa kalkıyor ve şu anda kendimi biraz küçük hissediyorum. hamamböceği…